مقایسه ارقام مختلف پنبه ازنظر آلودگی به سفیدبالک پنبه و تأثیر سم ایمیداکلوپراید روی کنترل آفت در ارقام حساس و مقاوم در منطقه کاشمر

سفیدبالک پنبه (gennadius, 1889) bemisia tabaci یکی از آفات مهم پنبه در خراسان است که با تغذیه ی مستقیم از شیره ی گیاهی پنبه و به صورت غیر مستقیم باانتقال ویروس های بیماریزای گیاهی موجب وارد آمدن خسارت به پنبه و کاهش عملکرد محصول میشود. استفاده از ارقام مقاوم یک روش ایمن، ازنظر زیست محیطی و اقتصادی در جهت کنترل این آفت می باشد. در تحقیق حاضر آلودگی هفت رقم مختلف پنبه (اکرا برگ سبز، اکرا برگ قرمز، مهر، ورامین، خرداد، ساحل و ترموس 14) به سفیدبالک پنبه در شرایط مزرعه، گلخانه و آزمایشگاه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این بررسی ها اختلاف معنی دار بین ارقام مورد آزمایش از نظر آلودگی به آفت نشان داد (01/0>p). رقم ترموس 14 بیشترین جمعیت سفیدبالک پنبه را در شرایط مزرعه، گلخانه و آزمایشگاه داشت. درحالیکه رقم اکرا برگ سبزدارای کمترین جمعیت تخم، پوره و حشره ی کامل بود. در ادامه سمیت حشره کش ایمیداکلوپراید (مایع غلیظ قابل تعلیق 35 درصد) علیه مراحل مختلف سنی تخم، پوره و حشره ی کامل سفیدبالک پنبه روی دو رقم ترموس14و اکرا برگ سبز پنبه (به ترتیب ارقام حساس و مقاوم پنبه نسبت به سفید بالک پنبه) مورد بررسی قرار گرفت. سمیت ایمیداکلوپراید علیه تمام مراحل رشدی سفید بالک پنبه روی رقم اکرا برگ سبز (مقاوم) بیشتر از رقم ترموس 14 (حساس) بود. شاخص lc50 ایمیداکلوپراید علیه تخم، پوره و حشره ی کامل روی رقم ترموس 14 به ترتیب برابر 61/151، 66/67 و 65/112 پی پی ام (ماده ی موثره) بود و روی رقم اکرا برگ سبز به ترتیب برابر 78/135، 30/59 و 13/97 پی پی ام (ماده ی موثره) بود. نتایج نشان دهنده پتانسیل بالای کاربرد ارقام مقاوم و همچنین کاربرد این ارقام در تلفیق با حشره کش ایمیداکلوپراید جهت مدیریت انبوهی جمعیت سفید بالک پنبه می باشد.